De Staat bracht begin 2008 hun debuutalbum ‘Wait for Evolution’ uit. Sindsdien is de carrière van de Nijmegenaren in een stroomversnelling geraakt met vele optredens in binnen- en buitenland waaronder shows op Glastonbury, Sziget en Lowlands. In 2011 verscheen het tweede album ‘Machinery’ en de single ‘Sweatshop’ werd een veel gedraaid nummer op de radio. In september 2013 is het tijd voor de presentatie van plaat nummer 3, met twee avonden een uitverkocht Doornroosje. Anderhalve week later vertelt zanger Torre Florim in koffiezaak The Fuzz (in Nijmegen natuurlijk) over zijn eetervaringen.
Het blijft lang stil na de vraag naar zijn favoriete eten. Torre vindt het een lastige vraag. Het hangt voor hem af van het moment, wat je die dag hebt gedaan en wat je de dag ervoor hebt gegeten. Als kind vond hij de kaastaart van zijn moeder erg lekker, een soort quiche. Hij maakt hem nu zelf ook wel eens: eieren met crème fraiche en oude kaas, veel peterselie, broccoli en soms ui. Met bladerdeeg. “Op de bodem deed ze spek, maar dat doe ik niet. Ik eet bijna geen vlees meer.”
Zelf koken vindt Torre ‘helemaal niet leuk’. Het kost hem vaak te veel tijd, in ieder geval als hij in zijn eentje is. “Daar heb ik dan geen zin in, ik wil mijn tijd anders besteden. Als ik alleen ben, doe ik meestal iets met ingevroren groenten en een simpele pasta of rijstgerecht.” Soms maakt hij lasagne of kaastaart, maar hij eet niet vaak thuis. “Als ik wel thuis eet, vindt mijn vriendin het vaak veel leuker om uitgebreid te koken.”
‘De jongerencentra zijn wel iets minder, daarvan kan ik me vooral spaghetti herinneren met rode saus. En kaas.’
Wat hij op tournee eet, verschilt heel erg. “In Engeland krijg je nooit eten in een club, dan moeten we zelf een restaurant zoeken. Daar kun je mazzel mee hebben of helemaal niet. Je krijgt meestal ook niet zoveel geld, al hangt dat wel af van waar je speelt en hoe groot je bent als band. Wij krijgen meestal niet zoveel.” De vraag is dan of ze friet met een burger eten of dat ze wat bijleggen en voor beter eten kiezen.
Engeland is volgens Torre een lastig land om te spelen omdat ze meestal weinig tijd hebben om op te bouwen en te soundchecken en daarna nog even snel iets moeten gaan eten voordat ze alweer terug moeten zijn om te spelen. “Het is altijd heel gehaast, je kunt nooit daar uitgebreid gaan tafelen.” Hij herinnert zich een Indiaas restaurant in Engeland waar het heel lang duurde voordat het eten kwam. Twintig minuten voordat ze gingen spelen had hij de laatste hap op en hij had voortdurend last van oprispingen.
In België is het beter, daar krijg je altijd heel sjiek eten bij de clubs. “De jongerencentra zijn wel iets minder, daarvan kan ik me vooral spaghetti herinneren met rode saus. En kaas.” Het verschilt erg per club maar Torre zegt niet zo veeleisend te zijn als het op eten aankomt. Dat zijn anderen meer. Rocco bijvoorbeeld, vanwege zijn lactose-intolerantie. Torre: “Hij is super allergisch voor melk. Als hij dat binnenkrijgt, kan hij wel doodgaan.” Verder eten veel van de bandleden liever geen vlees omdat ze ‘de hele vleesindustrie maar niks vinden’. Torre woont niet ver van een varkensslachterij en daar repeteren ze ook vlakbij. “We zien dan iedere keer die varkens voorbijkomen. Het is niet nodig meer, dus waarom zouden we het doen, dieren opeten?”
‘In Doornroosje heb ik ook het vlees gegeten. Als het er is, wil je het toch proeven. En als het al is bereid, ga je die kip niet meer redden.’
Hij vindt vlees nog wel lekker. Als ze ergens zijn waar ze een regio-eigen gerecht hebben met vlees dan wil hij dat wel proberen. Omdat het een specialiteit is. Niemand in de band is ‘keihard vegetariër’ maar ze proberen niet zoveel vlees te eten en dan is het makkelijker om aan clubs door te geven dat ze vegetarisch willen eten. “Als ze niet echt goed zijn met eten, betekent vegetarisch hetzelfde eten maar dan zonder vlees. Dan heb je alleen friet en sla. In dat geval neem ik vaak toch het vlees, anders is het wel een karige bedoening. Soms gaan ze voor vegetariërs ook extra hun best doen.”
Torre denkt dat er wel clubs zijn die raar opkijken als ze zien dat De Staat groente wil hebben in de kleedkamer. Denk aan selderij en tomaten. “Thuis eten we best veel fruit en groente maar veel clubs zijn daar niet zo mee bezig. Ze denken dat friet voldoende is. Friet is ook wel lekker maar als je elke dag friet eet, moet je ervoor gaan zorgen voor voldoende variatie in wat je binnen krijgt. Daarom staat groente op onze rider.”
Verder staat er – en dat is toch echt vrij uitzonderlijk – alcoholvrij bier op de rider. “Er zijn er genoeg van ons die van bier houden, maar er zijn er ook genoeg die nog moeten rijden.” Het gaat dan wel om goede alcoholvrije biertjes. Zo willen ze geen Bavaria, maar Jupiler of Jever zijn wel goed. “Vroeger hadden we ook wodka op de rider staan, maar nu niet meer. Het loopt te vaak uit de hand. Op extreme tours waarbij je veel speelt moet je jezelf af en toe beschermen. En als het er niet is, dan drink je het ook niet.”
‘Als je zingt, komt er gewoon vaak van alles naar boven. Je hebt dan ook minder energie omdat je lichaam bezig is met alles te verteren. Je wilt niet dat je lichaam die keuze moet maken tussen hard je best doen op het podium of zorgen dat je eten verteerd raakt.’
Indiaas en Thais zijn meestal niet zo goed voor een optreden. Persoonlijk eet Torre niet graag pittige dingen omdat hij daarvan erg gaat hoesten. “Het slaat op mijn keel. Ik heb dat een keer in de Vera gehad, dat ik heel moest hoesten en mijn stem heel raar ging doen. Ik dacht toen echt ‘holy shit, dadelijk kan ik niet meer zingen’. Dat doe ik dus niet meer.” Verder vindt hij het fijn als er veel keuze is, dan kan hij kijken waar hij zin in heeft en hij krijgt voldoende vitamines binnen. “Ik wil fit blijven zodat ik me niet beperkt voel in mijn lichaam als ik ga optreden. Dat alle beperking die er is, persoonlijk is en niet door de omstandigheden. Als alles goed geregeld is op het podium hangt een goede show alleen nog maar van jou af.”
Wat in ieder geval veel invloed heeft op zijn performance is hoe lang hij van tevoren eet. “Als je zingt, komt er gewoon vaak van alles naar boven. Je hebt dan ook minder energie omdat je lichaam bezig is met alles te verteren. Je wilt niet dat je lichaam die keuze moet maken tussen hard je best doen op het podium of zorgen dat je eten verteerd raakt. Zenuwen hebben ook heel veel invloed bij mij, op mijn hele gestel. Kort voor de show is mijn lichaam in een soort gevechtsmodus. Naarmate het optreden dichterbij komt, gaat je hart sneller kloppen. Je lichaam maakt zich klaar, ook al ben je niet echt zenuwachtig.”
‘Ik zong de verkeerde tekst, omdat ik de hele tijd bezig was geweest met hopen dat het goed zou gaan. Dat was echt slecht. Sindsdien neem ik bij De Wereld Draait Door een broodje van tevoren en eet na de uitzending.’
Een slechte ervaring heeft hij bij De Wereld Draait Door. Dat had vooral te maken met kort voor de show eten en de spanning. “Je speelt maar één minuut, hebt daarvoor zo’n kort interviewtje en iedereen kijkt daar naar. Dat is toch wel spannend. Ik kreeg toen ineens last van mijn buik en een kwartier voordat de uitzending begon, was ik aan de schijterij. Echt serieuze shit. Je staat dan de hele tijd klaar met je gitaar om te spelen terwijl ze nog een half uur praten aan tafel voordat jij aan de beurt bent.” Hij was de hele tijd bang dat hij ‘in zijn broek zou schijten’. Het interview ging goed, maar tijdens het spelen maakte hij fouten. “Ik zong de verkeerde tekst, omdat ik de hele tijd bezig was geweest met hopen dat het goed zou gaan. Dat was echt slecht. Sindsdien neem ik bij De Wereld Draait Door een broodje van tevoren en eet na de uitzending.”
Het lijkt Torre best lekker als iedereen op zijn eigen tijd kan eten. Het wordt volgens hem vaak onderschat hoe belangrijk eten is. “Iedereen leeft toe naar het eten omdat het een moment is dat iedereen rust heeft. Dat geldt vooral voor de crew. Als het eten niet in orde is, is iedereen een beetje teleurgesteld.” Zelf ervaart Torre dat niet zo maar ‘voor de crew is het anders omdat zij de hele dag bezig zijn met dingen opbouwen en checken’. Voor Torre is één moment het allerbelangrijkste en dat is de show van anderhalf uur. “Alles daaromheen is de opbouw daar naartoe. Eten vind ik wel belangrijk, maar ik ben vrij snel tevreden.”
Menu
Kipfilet in uiensaus
Huisgerookte zalm met dille
Quiche met courgette, geitenkaas en dadels (veg)
Wraps gevuld met tomaten-basilicummayonaise en rucola (veg)
Krieltjes met rozemarijn uit de oven (veg)
Salade met tomaten en basilicum (veg)
Chocolade rode pepercake
De Staat koos Wraps gevuld met tomaten-basilicummayonaise en rucola:
‘Ik hou van kleine dingetjes, dan is het net alsof je allemaal gebakjes aan het uitkiezen bent. Dat was bij de wraps zo, maar ook bij de chocoladecakejes. Lekkere hapjes vind ik een feest, het geeft me een luxe gevoel, ik heb daar meer mee dan met stamppot. Toch maak ik thuis geen tapas ofzo. Teveel werk.’
Meer interviews lezen? Koop boek Bandeet.